Nu zowel Carl als Robin een gooi doen naar de titel beste blog van Cycling Team West, was het tijd om zelf ook nog eens in competitie te treden, om daar dan een indrukwekkend verslag van te kunnen schrijven. Als arena koos ik voor de Blaarmeersen in Gent, waar de organisatoren van de Koninklijke Gentse atletiekclub er wonderwel in geslaagd waren een trailparcours uit te zetten. Vorig jaar waren eerder genoemde heren daar samen met Donavan het triootje van de dag, ik koos ervoor om het 18km-lange klusje op m’n eentje te klaren.
In het eerste van 6 rondjes van 3 km scheidde een 3-tal zich al snel van het plebs af. Kobe Witdouck, vrij sportend lichtgewicht, Glenn Valentin, uw kent zijn talloze kwaliteiten wel en een derde atleet die erop gebrand was zich tot beste traillopende politieagent van het land te kronen.
4 rondjes lang was ik de jojo of het uiteinde van de rekker waarover wielercommentatoren het wel eens hebben. In ronde 5 speelde ik blufpoker door zelf de kop te nemen, beide heren moesten zo stilaan gek geworden zijn van die vreemde vogel. Kobe Witdouck hield echter - ondanks zijn wollen muts - het hoofd koel en bewees in the final lap net iets sterker te zijn dan zijn uitdagers. Ikzelf kon op mijn beurt afstand nemen van de snelste politieagent van het land.
Na de finish ontdekte ik op mijn voeten waar de arena zijn naam aan te danken heeft (Blaar-meersen). Toen de prijsuitreiking wel heel erg lang op zich liet wachten, waren zowel de speaker - beter bekend als Filip van de Kotmadam - als ikzelf de wanhoop nabij. Ik koos ervoor om mijn medaille voor de runner-up van volgend jaar achter te laten en pikte als billijk alternatief nog snel 3 sinaasappelen uit de bevoorradingspost mee. Ik ben nu eenmaal niet materialistisch ingesteld, maar wel een grote eter.