Na de teleurstellende uitslag in de duatlon van Geluwe (22e) trok ik in de Paasvakantie op stage met EFC-ITC naar Mojacar. Daar bleek mijn vormpeil toch vrij goed en de vormcurve ging eigenlijk elke dag bergop. Een prestigeduel aan het eind van de stage op helling Carboneras bewees dat ook Lowie Dewitte stilaan weer de topper is van bij de jeugdcategorieën. Eerder die week hadden Lowie, Colpie, kortweg-begeleider Jan en ikzelf op deze heuvel al bewezen dat een binnenblad voor janetten is.
Ook de loop-en zwemtrainingen verliepen uitstekend en tevens werden de smaakpapillen verwend in Hotel Marina Playa... ja, het leven van een profatleet zou ik wel gewoon kunnen worden. Eens terug thuis was het meteen 'back to reality' en dan valt het pas op hoeveel energie de dagdagelijkse bezigheden naast de sport eigenlijk vragen. Maar goed, ik had mijn tijd op Spaanse bodem nuttig gebruikt en stond dan ook te popelen om op 1 mei de zwartgroene kleuren te verdedigen op het BK ploegen.
Neem 2 topsporters, the grey one die bewijst dat op kwaliteit geen leeftijd staat, een Ward VDC waarop je altijd kunt rekenen en twee ex-competitiezwemmers die hun kas leeg mogen rijden. Rest nog één vacature voor een degelijke zwemmer die < 17 min/ 5km kan lopen. Ondergetekende solliciteerde en mocht de vacature invullen.
Dankzij een perfect uitgekiende zwemtactiek kwamen we naar mijn aanvoelen heel snel op het droge. Na de mooie klimpartij richting wisselzone zorgde een speling van het lot ervoor dat we door mijn heupband een halve minuut verloren. In het fietsen liep de ketting meteen als gesmeerd en bij het ingaan van ronde 2 gingen we titelverdedigers Atriac vlotjes voorbij. Het ego van de Antwerpenaren zette hen ertoe aan opnieuw haasje over te doen. Voor ons geen ramp, zo konden we op 10 m afstand freewheelend ons oppompen om een bommetje te gooien in het lopen.
Het lopen ging hard, ontzettend hard. Tijdens onze 2e ronde bleven we op constante afstand van de latere winnaars SMO, die toen aan hun eerste loopronde bezig waren. De laatste 300 m liepen Ward en ik ons het zwart voor de ogen (bewijs foto infra) terwijl Peter Denteneer en Bart Colpaert een sigaar opstaken. Eindverdict: 5e... enigszins opgelucht dat mijn wisselzonedebacle ons geen podium had gekost... trots op een fantastische wedstrijd van het hele team... teleurgesteld dat er 4 ploegen een tikkeltje (echt maar een tikkeltje) beter waren...
Upcoming: clubkampioenschap komende zondag & Seneffe op 18mei... als ik de komende 2 weken de combinatie kinéstage-nakende examens -trainen kan doorzetten en erin slaag me wat comfortabel te gaan voelen op mijn splinternieuwe TT-fiets kan 18 mei wel eens een mooie dag worden. Een mooie zomer wordt het sowieso...
Glenn
Ook de loop-en zwemtrainingen verliepen uitstekend en tevens werden de smaakpapillen verwend in Hotel Marina Playa... ja, het leven van een profatleet zou ik wel gewoon kunnen worden. Eens terug thuis was het meteen 'back to reality' en dan valt het pas op hoeveel energie de dagdagelijkse bezigheden naast de sport eigenlijk vragen. Maar goed, ik had mijn tijd op Spaanse bodem nuttig gebruikt en stond dan ook te popelen om op 1 mei de zwartgroene kleuren te verdedigen op het BK ploegen.
Neem 2 topsporters, the grey one die bewijst dat op kwaliteit geen leeftijd staat, een Ward VDC waarop je altijd kunt rekenen en twee ex-competitiezwemmers die hun kas leeg mogen rijden. Rest nog één vacature voor een degelijke zwemmer die < 17 min/ 5km kan lopen. Ondergetekende solliciteerde en mocht de vacature invullen.
Dankzij een perfect uitgekiende zwemtactiek kwamen we naar mijn aanvoelen heel snel op het droge. Na de mooie klimpartij richting wisselzone zorgde een speling van het lot ervoor dat we door mijn heupband een halve minuut verloren. In het fietsen liep de ketting meteen als gesmeerd en bij het ingaan van ronde 2 gingen we titelverdedigers Atriac vlotjes voorbij. Het ego van de Antwerpenaren zette hen ertoe aan opnieuw haasje over te doen. Voor ons geen ramp, zo konden we op 10 m afstand freewheelend ons oppompen om een bommetje te gooien in het lopen.
Het lopen ging hard, ontzettend hard. Tijdens onze 2e ronde bleven we op constante afstand van de latere winnaars SMO, die toen aan hun eerste loopronde bezig waren. De laatste 300 m liepen Ward en ik ons het zwart voor de ogen (bewijs foto infra) terwijl Peter Denteneer en Bart Colpaert een sigaar opstaken. Eindverdict: 5e... enigszins opgelucht dat mijn wisselzonedebacle ons geen podium had gekost... trots op een fantastische wedstrijd van het hele team... teleurgesteld dat er 4 ploegen een tikkeltje (echt maar een tikkeltje) beter waren...
Upcoming: clubkampioenschap komende zondag & Seneffe op 18mei... als ik de komende 2 weken de combinatie kinéstage-nakende examens -trainen kan doorzetten en erin slaag me wat comfortabel te gaan voelen op mijn splinternieuwe TT-fiets kan 18 mei wel eens een mooie dag worden. Een mooie zomer wordt het sowieso...
Glenn