Gadverdamme, zat ik gisterenavond even in zak en as, allemaal dankzij twee zwemtestjes. Nadat ik op triathlon-world het seminarie van TriVélo-Coaches Koen De Haan en Rick Van Riemsdijk volgde, besefte ik dat het anders moest. Even een situatieschets: 3 jaar geleden zwom ik op een 400m maximale test zo'n 5'45 met een 'top'tijd van 5'35. Mijn toekomstbeeld leek simpel en realistisch: richting de 5' om toch een beetje te kunnen meespelen bij de Belgische triatlontop.
Het tegendeel gebeurde. Ik bleef hangen op dit schijnbare plafond, en na mijn sleutelbeenbreuk vorig jaar leek ik zelfs nog wat meer coördinatie in die linkerarm verloren te hebben. Op een 400m max in oktober 2015 klokte ik af op een beschamende 6'10". Na de wijze raad van Koen De Haan nam ik de camera te hand én zag dat die tijd een logisch gevolg was van m'n erbarmelijke onder-water-techniek en beperkte lenigheid. Tijd om het zwemmen niet meer als duursport te beschouwen, maar wel als een technische sport: volop werken aan coördinatie en een dagelijkse stretchsessie werden mijn deel. De algemene zwemschema's van EFC-ITC die ik vroeger te gemakkelijk vond, waren nu plots veel te zwaar voor de tijd van het jaar. Als ik nog geen 25m correct kan zwemmen, hoe zou ik er dan plots 5x 400m wel correct kunnen zwemmen?
2,5 maanden werkte ik dus hard aan mijn techniek, ik dacht dat ik het goed deed, terwijl anderen zich met hun foute zwemtechniek nu al aan het afbeulen waren. Geregeld stak ik er wel al stukjes van 200-400 crawl extensief in, want dat doet elke triatleet, toch? Met een volgend trainingsblok in aantocht, werd het stilaan tijd om mijn duurvermogen verder op te krikken, om mijn trainingstijden hiervoor te berekenen, was het opnieuw tijd voor een 400m maximaal. De eindtijd: 6'07. Oei, oei, 2,5maand gezwommen voor 3 seconden winst? Thomas Jurgens en co zwemmen 3m als ik 2m zwem... Aan de andere kant: ik had wel nog niet veel duurvermogen getraind, amper snelheid en geen weerstand... tijd om daaraan te beginnen dus. Maar eerst 's avonds nog eens een filmsessie in het zwembad.
Bij het bekijken van de beelden achteraf moest ik - met Carl naast me - toch even slikken. Dit leek een copy-paste van de video van 12 november. De catch met hoge elleboog waar ik 2 maand op gewerkt had, bleek nog steeds een los polsje te zijn. De insteek met mijn linkerhand was volledig fout en mijn benen sleepten bij wijze van spreken bijna op de bodem van het bad...
"Had ik op m'n 8 jaar maar niet na 50m het zwembad huilend verlaten toen mijn mama de zwemschool eens wou proberen bij mij."
"Had ik op m'n 15e maar meteen correct leren zwemmen toen ik met triatlon begon."
Ooit nog een betere zwemmer worden, het leek plots een mission impossible, die 5'/400m een eeuwigheid verwijderd...
Toen bekeek ik nog eens het filmpje dat Koen De Haan op TriatlonWorld liet zien over een man die leerde fietsen op een fiets die omgekeerd stuurt (draaien naar links = rechts, draaien naar rechts = links). Het kostte de man 8 maanden om zijn ingesleten coördinatiepatroon kwijt te geraken en de nieuwe fiets te besturen. Zijn 6-jarig zoontje probeerde het ook: hij had het reeds na 2 weken onder de knie...
Op mijn 24e ziet het er dus niet naar uit dat ik in enkele weken zal kunnen afleren hoe ik fout zwem en aanleren hoe ik goed zwem, zo plastisch zijn mijn hersenen niet. Toch zie ik nu twee opties:
1) Doorgaan met de 'business as usual': mijn duurvermogen, snelheid en weerstand opkrikken om weer naar de tijden te gaan die ik 3 jaar geleden zwom en er misschien nog een ietsie pietsie van af te tikken.
2) Een correct motorisch programma op mijn harde schijf installeren. Een proces dat maanden-jaren zal duren. Waarbij heel veel geduld vereist is, ik me niet mag laten verleiden om te snel te veel te fout te zwemmen en het risico loop dat ik in de zomer nog steeds niet sneller of misschien zelfs wel nog slechter zwem dan op dit eigenste moment. Maar als het lukt, dan zwem ik over een jaar of 2-3 misschien wel mee op het niveau dat ik ambieer.
Weinig atleten/ coaches zullen het lef of het geduld hebben om voor optie 2 te gaan. Maar hé; mijn grote doelen van 2016 zijn er pas in september en oktober... dat is nog 8 maand: enough time to unlearn how to ride a bike! En langs de andere kant: ik ben nog 'maar' 25 jaar, dus heb ik nog 10 tot 15 jaar om mijn maximale capaciteiten te bereiken. Als ik nu niet voor optie 2 ga, zal ik daar misschien over 10-15 jaar spijt van hebben, net zoals ik nu spijt heb over de keuzes die ik als 8 of 15-jarige maakte. Alleen wist ik toen niet beter... Nu wel; maar zoals Destin in zijn filmpje besluit: kennen en kunnen is niet hetzelfde.
Bijgevolg: mijn goeie voornemen voor 2016 is een neuroplasticiteitsexperiment.
(En op korte termijn misschien ook eens beginnen te blokken voor mijn examen maandag... )
(Hieronder de 2 video's waarnaar gerefereerd in mijn blog)
Het tegendeel gebeurde. Ik bleef hangen op dit schijnbare plafond, en na mijn sleutelbeenbreuk vorig jaar leek ik zelfs nog wat meer coördinatie in die linkerarm verloren te hebben. Op een 400m max in oktober 2015 klokte ik af op een beschamende 6'10". Na de wijze raad van Koen De Haan nam ik de camera te hand én zag dat die tijd een logisch gevolg was van m'n erbarmelijke onder-water-techniek en beperkte lenigheid. Tijd om het zwemmen niet meer als duursport te beschouwen, maar wel als een technische sport: volop werken aan coördinatie en een dagelijkse stretchsessie werden mijn deel. De algemene zwemschema's van EFC-ITC die ik vroeger te gemakkelijk vond, waren nu plots veel te zwaar voor de tijd van het jaar. Als ik nog geen 25m correct kan zwemmen, hoe zou ik er dan plots 5x 400m wel correct kunnen zwemmen?
2,5 maanden werkte ik dus hard aan mijn techniek, ik dacht dat ik het goed deed, terwijl anderen zich met hun foute zwemtechniek nu al aan het afbeulen waren. Geregeld stak ik er wel al stukjes van 200-400 crawl extensief in, want dat doet elke triatleet, toch? Met een volgend trainingsblok in aantocht, werd het stilaan tijd om mijn duurvermogen verder op te krikken, om mijn trainingstijden hiervoor te berekenen, was het opnieuw tijd voor een 400m maximaal. De eindtijd: 6'07. Oei, oei, 2,5maand gezwommen voor 3 seconden winst? Thomas Jurgens en co zwemmen 3m als ik 2m zwem... Aan de andere kant: ik had wel nog niet veel duurvermogen getraind, amper snelheid en geen weerstand... tijd om daaraan te beginnen dus. Maar eerst 's avonds nog eens een filmsessie in het zwembad.
Bij het bekijken van de beelden achteraf moest ik - met Carl naast me - toch even slikken. Dit leek een copy-paste van de video van 12 november. De catch met hoge elleboog waar ik 2 maand op gewerkt had, bleek nog steeds een los polsje te zijn. De insteek met mijn linkerhand was volledig fout en mijn benen sleepten bij wijze van spreken bijna op de bodem van het bad...
"Had ik op m'n 8 jaar maar niet na 50m het zwembad huilend verlaten toen mijn mama de zwemschool eens wou proberen bij mij."
"Had ik op m'n 15e maar meteen correct leren zwemmen toen ik met triatlon begon."
Ooit nog een betere zwemmer worden, het leek plots een mission impossible, die 5'/400m een eeuwigheid verwijderd...
Toen bekeek ik nog eens het filmpje dat Koen De Haan op TriatlonWorld liet zien over een man die leerde fietsen op een fiets die omgekeerd stuurt (draaien naar links = rechts, draaien naar rechts = links). Het kostte de man 8 maanden om zijn ingesleten coördinatiepatroon kwijt te geraken en de nieuwe fiets te besturen. Zijn 6-jarig zoontje probeerde het ook: hij had het reeds na 2 weken onder de knie...
Op mijn 24e ziet het er dus niet naar uit dat ik in enkele weken zal kunnen afleren hoe ik fout zwem en aanleren hoe ik goed zwem, zo plastisch zijn mijn hersenen niet. Toch zie ik nu twee opties:
1) Doorgaan met de 'business as usual': mijn duurvermogen, snelheid en weerstand opkrikken om weer naar de tijden te gaan die ik 3 jaar geleden zwom en er misschien nog een ietsie pietsie van af te tikken.
2) Een correct motorisch programma op mijn harde schijf installeren. Een proces dat maanden-jaren zal duren. Waarbij heel veel geduld vereist is, ik me niet mag laten verleiden om te snel te veel te fout te zwemmen en het risico loop dat ik in de zomer nog steeds niet sneller of misschien zelfs wel nog slechter zwem dan op dit eigenste moment. Maar als het lukt, dan zwem ik over een jaar of 2-3 misschien wel mee op het niveau dat ik ambieer.
Weinig atleten/ coaches zullen het lef of het geduld hebben om voor optie 2 te gaan. Maar hé; mijn grote doelen van 2016 zijn er pas in september en oktober... dat is nog 8 maand: enough time to unlearn how to ride a bike! En langs de andere kant: ik ben nog 'maar' 25 jaar, dus heb ik nog 10 tot 15 jaar om mijn maximale capaciteiten te bereiken. Als ik nu niet voor optie 2 ga, zal ik daar misschien over 10-15 jaar spijt van hebben, net zoals ik nu spijt heb over de keuzes die ik als 8 of 15-jarige maakte. Alleen wist ik toen niet beter... Nu wel; maar zoals Destin in zijn filmpje besluit: kennen en kunnen is niet hetzelfde.
Bijgevolg: mijn goeie voornemen voor 2016 is een neuroplasticiteitsexperiment.
(En op korte termijn misschien ook eens beginnen te blokken voor mijn examen maandag... )
(Hieronder de 2 video's waarnaar gerefereerd in mijn blog)
kuttechniekje.wmv |