Aan al wie zich afvraagt of ik – toe aan mijn 10e jaar triatlon - een tamzak ben geworden: het antwoord is volmondig JA. Ik heb besloten om de in Nepal aangeleerde luiheid in eigen land een kans te geven én me bijgevolg zoveel mogelijk op mijn gat neer te zetten. Meestal doe ik dat op een felgroene driehoek, want op die manier kan ik nog wat van de wereld te zien krijgen. De laatste weken ruilde ik mijn testzadel echter vaker dan me lief is in voor de bureaustoel, want ik werkte namelijk mijn laatste examenperiode ooit af! Daarover straks meer, terug naar de luiheid. Wanneer zelfs het zitten me te lastig wordt, durf ik me geregeld ook eens op mijn buikje te leggen in S&R Rozebroeken of het Stedelijk zwembad van Ieper. U kan het al raden, lopen is me tegenwoordig te inspannend geworden. We hebben dan ook besloten om de trainingen in rechtstaande positie te beperken tot enkele huppeltjes in het park en danspasjes in de badkamer en verder volledig te teren op mijn aangeboren talent voor deze discipline van de triatlon.
0 Comments
Leave a Reply. |
Archives
September 2016
|