Plan A bij aanvang van de trainingen in oktober was duidelijk: het zou heel moeilijk worden om mijn studies te combineren met competitie triatlon. Pieken in de zomer en me amuseren met MTB-wedstrijden, trailruns etc. in het voorjaar was de boodschap.
In december won ik met Robin de run&bike in Sirault. Een nieuw plan leek ons meteen veel interessanter: het heel jaar goed zijn en nog beter in nkele pieken. Zoveel mooie wedstrijden van januari-maart, dat konden we niet laten schieten.
Helaas: hammertime. De knie begon pijn te doen na de Run&Bike => 2 maanden niet deftig gelopen. Fietsen met ontblote polsen bij 0°C zorgde dan weer voor een peesontsteking waardoor ik 3 weken enkel met mijn linkerhand zwom, ook in het water dus spatjes in de carrosserie. Gevolg: meer dan ooit gefietst in de slechste fietsmaanden van het jaar.
30 januari startte ik dan ook mijn stage kinesitherapie in het AZ Veurne. Een verzamelplek van ziektekiemen, het voortdurend een goeie indruk moeten nalaten, aanpassing aan een nieuwe werkplek en huis... energievreters die ik negeerde door koppig de trainingen af te werken die een mooie prestatie in het BK crossduatlon van Retie alsnog mogelijk zouden maken.
Maar uiteindelijk komt dan toch opnieuw die man met de hamer. De komende 2 stageweken zal hij achter elke hoek blijven postvatten, dus dan resten er me
nog 2 opties. Vroeger zou ik gefrustreerd geraakt zijn, nu kies ik voor een mindshift.
Het aanpassen van de goalsetting is daarbij stap 1. De crosstriatlon in Spa en het BK duatlon in Hosingen eind april-begin mei worden een eerste 'B-piek' van het jaar. Ik wil er goed zijn, maar verwacht geen wonderen. De weg ernaartoe laat ik voorlopig open en zal vnl. afhangen van de belasting op school.
In de zomervakantie (dat is dan weer het voordeel van de student), wil ik een eerste keer pieken eind juli-begin augustus (vnl. Nisraman). Eind september zit ik met een trilemma in het weekend van Ieper, BK cross Wenduine en Rotem. Ik zal er eentje moeten kiezen en wil daar heel dicht eindigen.
Gelukkig kan ik bij sportief minder goeie tijden mijn ei nog kwijt in het schrijven (voor KW, 3athlon.be, deze blog) en startte ik een ecologisch engagement. Daar zal ik het later nog uitgebreid over hebben.
Dan sluit ik hier het saaiste blogbericht dat ik reeds schreef af met een vrolijke noot.
In december won ik met Robin de run&bike in Sirault. Een nieuw plan leek ons meteen veel interessanter: het heel jaar goed zijn en nog beter in nkele pieken. Zoveel mooie wedstrijden van januari-maart, dat konden we niet laten schieten.
Helaas: hammertime. De knie begon pijn te doen na de Run&Bike => 2 maanden niet deftig gelopen. Fietsen met ontblote polsen bij 0°C zorgde dan weer voor een peesontsteking waardoor ik 3 weken enkel met mijn linkerhand zwom, ook in het water dus spatjes in de carrosserie. Gevolg: meer dan ooit gefietst in de slechste fietsmaanden van het jaar.
30 januari startte ik dan ook mijn stage kinesitherapie in het AZ Veurne. Een verzamelplek van ziektekiemen, het voortdurend een goeie indruk moeten nalaten, aanpassing aan een nieuwe werkplek en huis... energievreters die ik negeerde door koppig de trainingen af te werken die een mooie prestatie in het BK crossduatlon van Retie alsnog mogelijk zouden maken.
Maar uiteindelijk komt dan toch opnieuw die man met de hamer. De komende 2 stageweken zal hij achter elke hoek blijven postvatten, dus dan resten er me
nog 2 opties. Vroeger zou ik gefrustreerd geraakt zijn, nu kies ik voor een mindshift.
Het aanpassen van de goalsetting is daarbij stap 1. De crosstriatlon in Spa en het BK duatlon in Hosingen eind april-begin mei worden een eerste 'B-piek' van het jaar. Ik wil er goed zijn, maar verwacht geen wonderen. De weg ernaartoe laat ik voorlopig open en zal vnl. afhangen van de belasting op school.
In de zomervakantie (dat is dan weer het voordeel van de student), wil ik een eerste keer pieken eind juli-begin augustus (vnl. Nisraman). Eind september zit ik met een trilemma in het weekend van Ieper, BK cross Wenduine en Rotem. Ik zal er eentje moeten kiezen en wil daar heel dicht eindigen.
Gelukkig kan ik bij sportief minder goeie tijden mijn ei nog kwijt in het schrijven (voor KW, 3athlon.be, deze blog) en startte ik een ecologisch engagement. Daar zal ik het later nog uitgebreid over hebben.
Dan sluit ik hier het saaiste blogbericht dat ik reeds schreef af met een vrolijke noot.