Voor mijn afreis naar Nepal, aanstaande vrijdag, wou ik absoluut nog een wedstrijd om naartoe te werken. De enige (ecologisch) haalbare optie dit weekend was de winterduatlon Herentals. 1,5 uur met de trein uit Gent, haalbaar.
Helaas had ik vorig weekend want materiaalproblemen, dus op dinsdag om 9 uur stipt was ik de eerste klant om de familie Minne terug welkom te heten na hun welverdiende vakantie. Daarna werkte ik nog een erg kwalitatieve training af en ging naar Gent. Op donderdag keerde ik terug om mijn fiets op te halen. In die treinrit herinnerden de tegenover-mij-zittende reizigers me er via een non-stop gesprek over processors en applicaties aan hoe goed een pendelaar zijn hoofd na een dagje thesissen kan vrijmaken!
Totale treintijd donderdag: 1 uur 15 min.
Vrijdagochtend check ik tijdens een vervelende, hersendodende les de website van toeristentoren Herentals, waar het inschrijvingslokaal de volgende ochtend gelegen zou zijn. Ontsteltenis maakt zich van mij meester: zand, zand, zand! Een West-Vlaamse atleet die voor de prijzen wil meedoen, alleen maar modder gewend is en daardoor een half etmaal eerder zijn 29"ers van een gigantisch bandenprofiel voorzag, beseft dat hij gejost is.
De vraag was of ik het vrijdagavond, na een erg uitputtende week op school, nog kon opbrengen om heen- en weer te treinen naar Ieper achter mijn zandbandjes? Het halfuur vertraging dat met het eerste deel van die treinreis gepaard ging gaf het uiteindelijke verdict: Neen!
In tijden van mentale kwetsbaarheid besluit een mens al eens om een kebabske te eten. Omstreeks 20u45 had het Turkse runds-en kippenvlees mijn maag bereikt en maakte een vreemde gedachte zich van mij meester: "Waarom eigenlijk niet?" Ik besloot mijn oesophagussfincter op de proef te stellen en holde naar huis, pikte mijn buitenbandjes uit de garage, fietste naar het station en sprong op de trein richting Gent. Daar stretchte ik nog even en kroop dan om 23u onder de wol.
Totale treintijd vrijdag: 3 uur 45 min.
Zaterdag om 6u30 loopt de wekker af. First job to do: banden vervangen. Second job to do: havermoutontbijtje binnenwerken. 3th job to do: nog een band vervangen, want in mijn buitenbandje zat blijkbaar nog een mooi doorntje. Snel aankleden, valieske pakken en jawel, de trein op.
Anderhalf uur voor de start arriveer ik bij de toeristentoren, de organisatoren geven me het toepasselijke borstnr. 13. Waar nu normaal de stress begint, word ik relax. We zijn er geraakt, het moeilijkste is achter de rug! Ik verken het parcoertje, trek al mijn kleertjes uit (behalve tripak) en start de eerste 3km lopen. Zoals gepland blijf ik daarbij net onder mijn overslag en kom zo samen met Nick Renders en Tony Goossens als 3e de wisselzone fris in.
Wat dan volgt, is 4 rondje bevestiging dat mijn her-focus op stratentriatlon de juiste keuze is. Een opspelende rug, te hoge bandendruk maar vooral beperkte technische vaardigheden zorgen ervoor dat ik teruggeslagen word naar positie 10. In de afsluitende run maak ik nog enkele plaatsjes goed. Ik finish als 6e, niet dat waarvoor ik getraind heb. Maar wel supertrots dat ik de afgelopen dagen zoveel weerbaarheid heb getoond. + ik genoot van de schitterende natuur in Herentals.
Helaas bleek ik onderweg iets te veel zand richting mijn hersenpan opgesnuifd te hebben, want ik vulde op mijn go-pass voor de terugrit in dat deze zou verlopen van Ieper naar Herentals. De conducteur wou niet geloven dat ik aan een aardrijkskundige vorm van dyslexie leed, want hij gebood me een nieuw lijntje t.w.v. €5 in te vullen. De man was wel zo vriendelijk om me te melden dat ik in Antwerpen-Berchem overstap richting Poperinge kon maken op spoor 6. Wat de man me niet vertelde, was dat ik dat pas na 57 min. zou kunnen doen.
In tijden van veel te lang wachten en een Panos in de buurt, trakteert een mens zich al eens op koffie en een chocoladekoek. Gelukkig lijken die wel de juiste voedingsstoffen te leveren om een creatief blogtekstje neer te pennen.
Totale treintijd zaterdag: 4 uur (exclusief Berchem-tijd)
Vrijdag vertrek ik dus naar Nepal. Op Ronde Van Vlaanderen-dag ben ik terug in België. Vroeger dan gepland, omdat ik er nog een fantastisch triatlonseizoen wil van maken en omdat ik besef dat je geen extravagante, dure reizen moet maken om gelukkig te zijn. Dan kan ik beter rustig tijd investeren in mijn passie, het samenzijn met vrienden en het afwerken van de laatste schooltaken (ooit), zonder dat een teveel aan stressoren zich opnieuw meester maakt van mij in mei en junei. Ik wil mijn huisgenootje van de laatste maanden, Hanne, bedanken voor levenswijsheden zoals deze die ze me meegaf, alsook voor de big smile die haast elke dag op haar gezicht te zien was!
Ook Hannes Cool wil ik bedanken. Ik denk dat we dit jaar alle twee terug 'thuis' zijn gekomen bij de Izegemse Triatlon Club. Onze vierde plaats in de B&R Wevelgem gaf me een nieuwe boost aan zelfvertrouwen na een erg zwaar examenblok waarin de emmer op het eind volledig leeg was. Ik hoop dat we dit jaar nog veel toffe trainingsritten samen kunnen afwerken!
Ook Carl bedankt voor je sms'je voor de wedstrijd. You sexy thing.
Tot slot wil ik absoluut niét de NMBS bedanken, want zij kondigden deze week aan dat ze hun prijzen zullen optrekken. Wel beste mannetjes; hier is de rekening die ik uiteindelijk betaalde voor meer dan 9 uur 'plezier' in jullie overvolle wagonnetjes en stationnetjes:
2x Gent-Ieper met campuskaart: €6
Gent-Herentals-Ieper met go-pass: €10
Ongelovige conducteur: €5
Fietskaart enkele rit (donderdag) + fietskaart 1 dag (zaterdag): €13
Koffie en chocoladekoek Panos: €3,70
=> Totaal: €37,70
Helaas had ik vorig weekend want materiaalproblemen, dus op dinsdag om 9 uur stipt was ik de eerste klant om de familie Minne terug welkom te heten na hun welverdiende vakantie. Daarna werkte ik nog een erg kwalitatieve training af en ging naar Gent. Op donderdag keerde ik terug om mijn fiets op te halen. In die treinrit herinnerden de tegenover-mij-zittende reizigers me er via een non-stop gesprek over processors en applicaties aan hoe goed een pendelaar zijn hoofd na een dagje thesissen kan vrijmaken!
Totale treintijd donderdag: 1 uur 15 min.
Vrijdagochtend check ik tijdens een vervelende, hersendodende les de website van toeristentoren Herentals, waar het inschrijvingslokaal de volgende ochtend gelegen zou zijn. Ontsteltenis maakt zich van mij meester: zand, zand, zand! Een West-Vlaamse atleet die voor de prijzen wil meedoen, alleen maar modder gewend is en daardoor een half etmaal eerder zijn 29"ers van een gigantisch bandenprofiel voorzag, beseft dat hij gejost is.
De vraag was of ik het vrijdagavond, na een erg uitputtende week op school, nog kon opbrengen om heen- en weer te treinen naar Ieper achter mijn zandbandjes? Het halfuur vertraging dat met het eerste deel van die treinreis gepaard ging gaf het uiteindelijke verdict: Neen!
In tijden van mentale kwetsbaarheid besluit een mens al eens om een kebabske te eten. Omstreeks 20u45 had het Turkse runds-en kippenvlees mijn maag bereikt en maakte een vreemde gedachte zich van mij meester: "Waarom eigenlijk niet?" Ik besloot mijn oesophagussfincter op de proef te stellen en holde naar huis, pikte mijn buitenbandjes uit de garage, fietste naar het station en sprong op de trein richting Gent. Daar stretchte ik nog even en kroop dan om 23u onder de wol.
Totale treintijd vrijdag: 3 uur 45 min.
Zaterdag om 6u30 loopt de wekker af. First job to do: banden vervangen. Second job to do: havermoutontbijtje binnenwerken. 3th job to do: nog een band vervangen, want in mijn buitenbandje zat blijkbaar nog een mooi doorntje. Snel aankleden, valieske pakken en jawel, de trein op.
Anderhalf uur voor de start arriveer ik bij de toeristentoren, de organisatoren geven me het toepasselijke borstnr. 13. Waar nu normaal de stress begint, word ik relax. We zijn er geraakt, het moeilijkste is achter de rug! Ik verken het parcoertje, trek al mijn kleertjes uit (behalve tripak) en start de eerste 3km lopen. Zoals gepland blijf ik daarbij net onder mijn overslag en kom zo samen met Nick Renders en Tony Goossens als 3e de wisselzone fris in.
Wat dan volgt, is 4 rondje bevestiging dat mijn her-focus op stratentriatlon de juiste keuze is. Een opspelende rug, te hoge bandendruk maar vooral beperkte technische vaardigheden zorgen ervoor dat ik teruggeslagen word naar positie 10. In de afsluitende run maak ik nog enkele plaatsjes goed. Ik finish als 6e, niet dat waarvoor ik getraind heb. Maar wel supertrots dat ik de afgelopen dagen zoveel weerbaarheid heb getoond. + ik genoot van de schitterende natuur in Herentals.
Helaas bleek ik onderweg iets te veel zand richting mijn hersenpan opgesnuifd te hebben, want ik vulde op mijn go-pass voor de terugrit in dat deze zou verlopen van Ieper naar Herentals. De conducteur wou niet geloven dat ik aan een aardrijkskundige vorm van dyslexie leed, want hij gebood me een nieuw lijntje t.w.v. €5 in te vullen. De man was wel zo vriendelijk om me te melden dat ik in Antwerpen-Berchem overstap richting Poperinge kon maken op spoor 6. Wat de man me niet vertelde, was dat ik dat pas na 57 min. zou kunnen doen.
In tijden van veel te lang wachten en een Panos in de buurt, trakteert een mens zich al eens op koffie en een chocoladekoek. Gelukkig lijken die wel de juiste voedingsstoffen te leveren om een creatief blogtekstje neer te pennen.
Totale treintijd zaterdag: 4 uur (exclusief Berchem-tijd)
Vrijdag vertrek ik dus naar Nepal. Op Ronde Van Vlaanderen-dag ben ik terug in België. Vroeger dan gepland, omdat ik er nog een fantastisch triatlonseizoen wil van maken en omdat ik besef dat je geen extravagante, dure reizen moet maken om gelukkig te zijn. Dan kan ik beter rustig tijd investeren in mijn passie, het samenzijn met vrienden en het afwerken van de laatste schooltaken (ooit), zonder dat een teveel aan stressoren zich opnieuw meester maakt van mij in mei en junei. Ik wil mijn huisgenootje van de laatste maanden, Hanne, bedanken voor levenswijsheden zoals deze die ze me meegaf, alsook voor de big smile die haast elke dag op haar gezicht te zien was!
Ook Hannes Cool wil ik bedanken. Ik denk dat we dit jaar alle twee terug 'thuis' zijn gekomen bij de Izegemse Triatlon Club. Onze vierde plaats in de B&R Wevelgem gaf me een nieuwe boost aan zelfvertrouwen na een erg zwaar examenblok waarin de emmer op het eind volledig leeg was. Ik hoop dat we dit jaar nog veel toffe trainingsritten samen kunnen afwerken!
Ook Carl bedankt voor je sms'je voor de wedstrijd. You sexy thing.
Tot slot wil ik absoluut niét de NMBS bedanken, want zij kondigden deze week aan dat ze hun prijzen zullen optrekken. Wel beste mannetjes; hier is de rekening die ik uiteindelijk betaalde voor meer dan 9 uur 'plezier' in jullie overvolle wagonnetjes en stationnetjes:
2x Gent-Ieper met campuskaart: €6
Gent-Herentals-Ieper met go-pass: €10
Ongelovige conducteur: €5
Fietskaart enkele rit (donderdag) + fietskaart 1 dag (zaterdag): €13
Koffie en chocoladekoek Panos: €3,70
=> Totaal: €37,70