20 september keerde ik met pijn in het hart terug uit een wereld waarvan ik 17 dagen eerder dacht: "Hoe kun je hier nu leven?" Tijdens mijn verblijf in Senegal leerde ik weer toffe mensen kennen, maakte onvergetelijke ervaringen mee en zag de mooiste stukjes van het land. Anderzijds liet het me beseffen dat we gelukkig mogen zijn in ons landje met sociale zekerheid, afvalbeleid, verkeersreglementen... en dat ik het geluk heb hele lieve ouders te hebben die mij de kans geven om een opleiding te volgen en om me te ontwikkelen op sportief vlak.
Bij mijn thuiskomst was het plots 20°C kouder, het nieuwe schooljaar stond voor de deur en ik begon terug aan de eerste training. Maar dit viel even tegen. Net voor mijn vertrek naar Senegal zorgde een knullige uitschuiver op het werk voor wat kniepijn tijdens het lopen en fietsen. Dat deze na 3 weken 'rust' nog steeds pijn zou doen, daar had ik geen rekening mee gehouden.
Het was meteen een serieuze opdoffer en met mijn gedachten nog in Senegal spookte het door mijn hoofd om mijn leven verder te wijden aan het verbeteren van de wereld in plaats van steeds zoveel energie te steken in een toch wel egoïstische sport. Maar al na enkele dagen begon ik spontaan terug doelstellingen te maken en te verlangen naar een loopje in de natuur en dan wist ik dat ik nog lang niet klaar ben met deze sport waar ik zo van hou. De goesting is nog zeer groot!
13 oktober laat ik een MRI-scan nemen van mijn knie. Voorlopig zal ik het met kracht- en zwemtrainingen moeten stellen. Maar het positieve is dat dit het beste moment van het jaar is om zich te blesseren en dat er zo wat meer tijd vrij komt om bv. een website te maken. Ook in de studies worden het weer drukke maar interessante weken en maanden. Voorts kijk ik de komende weken ook uit naar de prestaties van mijn teamgenoten Bart, Sigurd en Pieter in Hawaii en de teambuilding van ITC eind oktober.
Om af te sluiten: de lente en de zomer zijn nog ver, laat ons eerst wat genieten van de herfst
Bij mijn thuiskomst was het plots 20°C kouder, het nieuwe schooljaar stond voor de deur en ik begon terug aan de eerste training. Maar dit viel even tegen. Net voor mijn vertrek naar Senegal zorgde een knullige uitschuiver op het werk voor wat kniepijn tijdens het lopen en fietsen. Dat deze na 3 weken 'rust' nog steeds pijn zou doen, daar had ik geen rekening mee gehouden.
Het was meteen een serieuze opdoffer en met mijn gedachten nog in Senegal spookte het door mijn hoofd om mijn leven verder te wijden aan het verbeteren van de wereld in plaats van steeds zoveel energie te steken in een toch wel egoïstische sport. Maar al na enkele dagen begon ik spontaan terug doelstellingen te maken en te verlangen naar een loopje in de natuur en dan wist ik dat ik nog lang niet klaar ben met deze sport waar ik zo van hou. De goesting is nog zeer groot!
13 oktober laat ik een MRI-scan nemen van mijn knie. Voorlopig zal ik het met kracht- en zwemtrainingen moeten stellen. Maar het positieve is dat dit het beste moment van het jaar is om zich te blesseren en dat er zo wat meer tijd vrij komt om bv. een website te maken. Ook in de studies worden het weer drukke maar interessante weken en maanden. Voorts kijk ik de komende weken ook uit naar de prestaties van mijn teamgenoten Bart, Sigurd en Pieter in Hawaii en de teambuilding van ITC eind oktober.
Om af te sluiten: de lente en de zomer zijn nog ver, laat ons eerst wat genieten van de herfst