26 juli 2015. Deze datum stond al lang met rood aangestipt in de agenda van twee dominante, bij momenten agressieve maar altijd sympathieke atleten. Ten eerste: Robin Schuermans: vice-BK lange afstandsduatlon bij de beloftes, fan van broccoli, badminton en Linkin Park, een hyperactief maantje. Als dier is Schuermans nog het meest te vergelijken met de berggorilla: kleine hersenmassa in verhouding tot heel wat overbodige spier- en vetmassa.
Ten tweede: Donavan Leyn: met veel bombarie aangekondigde toptransfer van FTT die in 2015 echter nog geen platte prijs reed (banden daarentegen), fan van chips, Niels Destadtsbader en boomstammen, een hyperactief maantje. Deze chimpansee is dan misschien wel minder sterk als zijn grote broer, maar compenseert dit met een superieure flexibiliteit, durf, slinger- en klimvaardigheid.
Ten tweede: Donavan Leyn: met veel bombarie aangekondigde toptransfer van FTT die in 2015 echter nog geen platte prijs reed (banden daarentegen), fan van chips, Niels Destadtsbader en boomstammen, een hyperactief maantje. Deze chimpansee is dan misschien wel minder sterk als zijn grote broer, maar compenseert dit met een superieure flexibiliteit, durf, slinger- en klimvaardigheid.
Zowel Robin als Donavan waren ervan overtuigd dat ze in de Nisraman ‘hors categorie’ zouden zijn, resulterend uit een gebrekkig onderscheidingsvermogen tussen de woorden primaat en primus (ik had het al over de kleine hersenpan van deze zoogdieren). Schuermans en Leyn beschouwden daarbij hun meereizende homo sapiens Glenn Valentin en Carl Salomez niet eens als waardige concurrentie.
Reeds om 9u30 zou het startsignaal voor de reis door de Ardense jungle gegeven worden. Het schot dat zich aandiende als start van de jacht bleek echter een losse flodder, waardoor gorilla Schuermans zijn impulsiviteit niet kon bedwingen en als eerste de barrage van Nisramont indook, op de poot gevolgd door chimpansee Leyn, Glenn Valentin, Carl Salomez en een andere bende wilde beesten. Glenn kwam – geheel volgens de verwachtingen – als eerste van het besproken viertal op het droge. Donavan volgde op een minuut, Carl en Robin nog een minuut later.
Op de fiets beloofde de wedstrijd een spannend spektakel tussen deze protagonisten te worden. Helaas vond Carl nooit de goeie melodie, waardoor hij het gat met de snelste (mens)aapjes niet kon dichten. Bleven nog over: Glenn, Donavan en Robin. Hoewel de laatste twee over weinig talenten mogen opscheppen, moet het gezegd: ze wisten er wel de mooiste en liefste wijfjes uit te kiezen, die in tegenstelling tot hun dominante mannetjes goed zorgen voor de andere groepsdiertjes . Op de Mur de Maboge gaven ze zo ook Glenn te drinken en niet veel later trachtten ze Carl te ontvlooien, doch ze konden geen haar vinden op zijn schattig hoofdje.
Ondertussen had chimpansee Donavan de sprong naar Glenn gemaakt. Maar: al draagt een aap een oranje hoofdbescherming, het is en blijft een lelijk ding. Het fietsje van deze circusaap had naar goeie gewoonte een leeglopend binnenbandje. Gelukkig konden de wijfjes Donnie’s opvallende geuren van kilometers ver opsporen om hem tegemoet te treden en zijn bandje nieuw leven in te blazen.
In tussentijd was Glenn zo stilaan zijn mountainbikeje opgesprongen. Robin zette de achtervolging in en maakte eindelijk duidelijk dat hij het eerste deel van zijn soortnaam niet enkel verwijst naar de enorme hoop voedsel dat dit dier dagelijks binnenspeelt, maar ook naar de capaciteit om de Belgische Apennijnen snel op en vooral af te rijden. Veel later dan de berggorilla ooit durfde te vermoeden geraakte hij bij Glenn. Het alfamannetje schudde snelle loper Glenn met veel moeite los, maar had toen al door gehad dat hij met de gebakken bananen zat. Ook chimpansee Donavan verging het opnieuw minder goed, hij plande namelijk een nieuwe leegloper in het derde in plaats van vierde onderdeel van deze quadratlon.
Zoals speaker Hans Cleemput het perfect verwoordde, ging Glenn in de afsluitende loopproef letterlijk op zoek naar gorilla Bientje. Door de dichte bebossing duurde het lang vooraleer hij zijn prooi in het vizier kreeg, maar na 4 km was het zover. Robin verraste de voorbijrazende Glenn – die dacht in 5e of 6e positie te lopen - door te grommen: “Manneke, wuk doej gie nu? Zorg nu maar dat je je podiumplaats houdt, hé!” Deze woorden gaven Glenn de vleugels om the Wall (een 200m lange helling met een gemiddeld stijgingspercentage van 99%) letterlijk op te vliegen. Primaat Robin daarentegen was genoodzaakt the Wall op zijn nog niet volledig geëvolueerde handen en voeten naar boven te kruipen, waarbij hij ook de verrassende Witze Vanhoutte zag passeren.
In de afsluitende loopronde kon Glenn zijn veroverde territorium met succes verdedigen tegen deze twee jonge mannetjes. Met een big smile liep hij na 3,5 uur intense strijd als 3e over de meet. Met Witze op 4, Robin op 5, Tom Van der Keere op 7 en Lorenz Claeys op 9 werd Nisramont op 26 juli gedomineerd door de West-Vlaamse apenstam. Al moet het gezegd dat twee atleten werkelijk ‘hors categorie’ waren: Yeray Luxem en Sylvain Denis bereikten de finish een stenen tijdperk voor alle anderen.
In de komende edities van de Nisraman zullen Donavan, Robin en Carl (die een dankwoordje verdient voor zijn taalkundige hulp bij het schrijven van deze blog) ongetwijfeld trachten in de voetsporen te treden van Glenn, ze hebben alvast hun jeugd mee. Komende zaterdag verleggen deze 4 atleten hun grenzen nogmaals, in het Duitse Schalkenmehren zullen ze hun habitat ongetwijfeld uitbreiden in de Vulkan- crosstriatlon. Benieuwd wie daar het alfamannetje wordt…
Reeds om 9u30 zou het startsignaal voor de reis door de Ardense jungle gegeven worden. Het schot dat zich aandiende als start van de jacht bleek echter een losse flodder, waardoor gorilla Schuermans zijn impulsiviteit niet kon bedwingen en als eerste de barrage van Nisramont indook, op de poot gevolgd door chimpansee Leyn, Glenn Valentin, Carl Salomez en een andere bende wilde beesten. Glenn kwam – geheel volgens de verwachtingen – als eerste van het besproken viertal op het droge. Donavan volgde op een minuut, Carl en Robin nog een minuut later.
Op de fiets beloofde de wedstrijd een spannend spektakel tussen deze protagonisten te worden. Helaas vond Carl nooit de goeie melodie, waardoor hij het gat met de snelste (mens)aapjes niet kon dichten. Bleven nog over: Glenn, Donavan en Robin. Hoewel de laatste twee over weinig talenten mogen opscheppen, moet het gezegd: ze wisten er wel de mooiste en liefste wijfjes uit te kiezen, die in tegenstelling tot hun dominante mannetjes goed zorgen voor de andere groepsdiertjes . Op de Mur de Maboge gaven ze zo ook Glenn te drinken en niet veel later trachtten ze Carl te ontvlooien, doch ze konden geen haar vinden op zijn schattig hoofdje.
Ondertussen had chimpansee Donavan de sprong naar Glenn gemaakt. Maar: al draagt een aap een oranje hoofdbescherming, het is en blijft een lelijk ding. Het fietsje van deze circusaap had naar goeie gewoonte een leeglopend binnenbandje. Gelukkig konden de wijfjes Donnie’s opvallende geuren van kilometers ver opsporen om hem tegemoet te treden en zijn bandje nieuw leven in te blazen.
In tussentijd was Glenn zo stilaan zijn mountainbikeje opgesprongen. Robin zette de achtervolging in en maakte eindelijk duidelijk dat hij het eerste deel van zijn soortnaam niet enkel verwijst naar de enorme hoop voedsel dat dit dier dagelijks binnenspeelt, maar ook naar de capaciteit om de Belgische Apennijnen snel op en vooral af te rijden. Veel later dan de berggorilla ooit durfde te vermoeden geraakte hij bij Glenn. Het alfamannetje schudde snelle loper Glenn met veel moeite los, maar had toen al door gehad dat hij met de gebakken bananen zat. Ook chimpansee Donavan verging het opnieuw minder goed, hij plande namelijk een nieuwe leegloper in het derde in plaats van vierde onderdeel van deze quadratlon.
Zoals speaker Hans Cleemput het perfect verwoordde, ging Glenn in de afsluitende loopproef letterlijk op zoek naar gorilla Bientje. Door de dichte bebossing duurde het lang vooraleer hij zijn prooi in het vizier kreeg, maar na 4 km was het zover. Robin verraste de voorbijrazende Glenn – die dacht in 5e of 6e positie te lopen - door te grommen: “Manneke, wuk doej gie nu? Zorg nu maar dat je je podiumplaats houdt, hé!” Deze woorden gaven Glenn de vleugels om the Wall (een 200m lange helling met een gemiddeld stijgingspercentage van 99%) letterlijk op te vliegen. Primaat Robin daarentegen was genoodzaakt the Wall op zijn nog niet volledig geëvolueerde handen en voeten naar boven te kruipen, waarbij hij ook de verrassende Witze Vanhoutte zag passeren.
In de afsluitende loopronde kon Glenn zijn veroverde territorium met succes verdedigen tegen deze twee jonge mannetjes. Met een big smile liep hij na 3,5 uur intense strijd als 3e over de meet. Met Witze op 4, Robin op 5, Tom Van der Keere op 7 en Lorenz Claeys op 9 werd Nisramont op 26 juli gedomineerd door de West-Vlaamse apenstam. Al moet het gezegd dat twee atleten werkelijk ‘hors categorie’ waren: Yeray Luxem en Sylvain Denis bereikten de finish een stenen tijdperk voor alle anderen.
In de komende edities van de Nisraman zullen Donavan, Robin en Carl (die een dankwoordje verdient voor zijn taalkundige hulp bij het schrijven van deze blog) ongetwijfeld trachten in de voetsporen te treden van Glenn, ze hebben alvast hun jeugd mee. Komende zaterdag verleggen deze 4 atleten hun grenzen nogmaals, in het Duitse Schalkenmehren zullen ze hun habitat ongetwijfeld uitbreiden in de Vulkan- crosstriatlon. Benieuwd wie daar het alfamannetje wordt…